De missie van het project is zoals vermeld tweeledig. Binnen het eerste luik willen we moderne mediatechnieken toegankelijker maken voor de jongeren en de contextfiguren die door onze organisatie begeleid worden. Daarnaast willen we hen ook leren hoe ze op een verantwoorde wijze met deze mediatechnieken aan de slag kunnen gaan. Vanaf welke leeftijd mag men op facebook, hoe werkt skype, wat met privacy op het internet, wat is cyberpesten, wat is grooming, … het zijn allemaal vragen die al te vaak onbeantwoord blijven of niet gesteld worden, hoewel het vaak reële risico’s betreft waar heel wat jongeren en gezinnen vandaag mee geconfronteerd worden. Des te meer wanneer het jongeren en gezinnen betreft binnen de jeugdzorg. De ervaring leert ons namelijk dat vele van deze jongeren en gezinnen geen of slechts een beperkte toegang hebben tot moderne multimedia en wanneer zij hier toegang tot hebben, dat men slechts over een zeer beperkte kennis beschikt over hoe men hier op een verantwoorde wijze gebruik kan van maken. Daar zij zich vaak in moeilijke leefomstandigheden bevinden, lijkt men ook maar weinig energie, tijd en ruimte te hebben om hier bewust mee om te gaan, noch om zich bovenstaande vragen te stellen. Veelal beschikt men ook niet over een netwerk waar men eventueel terecht zou kunnen voor vorming of ondersteuning hieromtrent. Ook het financiële aspect werkt hierbij vaak drempelverhogend.

 

Toch merken we binnen onze organisatie dat er steeds prominenter de nadruk wordt gelegd op moderne multimedia als communicatie – en werkmiddel. Denk hierbij aan contacten met school, schooltaken, contacten met andere hulpverleners, inschrijvingen van kampen en activiteiten, opvragen van info allerhande, … . Noch de jongeren noch de gezinnen die door onze organisatie begeleid worden lijken hier gebruik van te kunnen of willen maken, net omwille van een gebrek aan beschikbaarheid, vorming en ondersteuning.

 

Anderzijds merken we evenzeer hoe diezelfde jongeren en gezinnen wel steeds meer gebruik maken van diezelfde multimedia als communicatiemiddel binnen het eigen sociale netwerk. Maar ook hierbij zien we in onze dagelijkse praktijk hoe noch de jongeren noch hun contextfiguren stilstaan bij de mogelijke voordelen en/of de nadelen van deze wijze van communiceren.

 

Met dit project willen we dan ook de voorgaande vaststellingen tegemoet komen. Opdat het zo ook een project kan en mag zijn dat niet alleen armoedebestrijdend is maar tevens participatie –, integratie – en ontwikkelingsbevorderend voor zowel de jongeren als voor hun contextfiguren.